GOGO

Een van de huisbezoeken was bij een oude Gogo (oma). Deze vrouw is in september verkracht door haar eigen zoon en is daardoor dusdanig gewond geraakt dat zij sindsdien niet meer heeft kunnen lopen (de details zal ik jullie besparen …). Zij is wel naar het ziekenhuis geweest, maar er is daar eigenlijk niets voor haar gedaan.
Dit is gisteren ontdekt door een van de vrijwilligers en zij heeft dit doorgegeven aan Thandeka (die bij zaken waar het om seksueel misbruik gaat de leiding heeft) en vanmorgen zijn we er heengegaan.
Door een aantal dingen die werden gezegd denken we dat het niet de eerste keer was dat de zoon dit flikte en hij zou zijn gearresteerd en in de gevangenis zitten. Er is tot nu toe geen casenumber gevonden, dus kan er op dit moment geen navraag gedaan worden bij de politie. Of hij inderdaad gearresteerd is en, belangrijker nog, of hij nog vast zit, is daardoor niet te achterhalen. Er wordt nu geprobeerd om dáár in ieder geval achter te komen zodat ze een zaak kunnen openen.
Twee van de vrijwilligers hebben haar, net als gisteren, op bed gewassen en iets te eten gegeven. Ik had al heel veel respect voor de vrijwilligers, maar dat wordt met de dag meer en meer. Ze zijn ongelooflijk toegewijd en krijgen dagelijks behoorlijk wat te verwerken.
Toen ze gewassen en weer aangekleed was wilde Gogo op de foto. Ik heb er een gemaakt en haar op de camera laten zien hoe het er uitzag. Ze staarde naar het beeldschermpje en zei: “I look beautifull…" Ze zei het eigenlijk een beetje verbaasd en ik kan jullie vertellen dat je daar dan wel even met een brok in je keel staat …
Omdat dit een nieuwe client is en ik dit dus vanaf het begin meemaak, heb ik dit huisbezoek uitgekozen om over te schrijven. Het is een zogenaamde ‘follow-up case’ met andere woorden: we blijven dit in de gaten houden en de vrouw bezoeken en verzorgen. Ook wordt gekeken of en hoe ze naar het ziekenhuis kan voor behandeling en mocht het casenumber boven water komen dan kan een zaak gestart worden. Ik kan daar dan weer updates over schrijven zodat jullie ook een beetje een idee krijgen hoe zoiets werkt.

Behalve de Gogo hebben we nog 5 of 6 bezoeken afgelegd. Dit lijkt weinig, maar bedenk dat het in de bergen is en we alles lopend doen. Wat heel grappig was: toen we op de terugweg bijna weer beneden waren, werd de andere vrijwilligers gevraagd waarom ze mij (als blanke) zo’n eind lieten lopen … Ze lagen helemaal dubbel en antwoordden: Oooh, don’t worry, this one is a strong one ! Een groter compliment hadden ze me op dat moment niet kunnen geven. :-)

XXX

http://www.isolabantu.org

(Ik heb toestemming om de foto’s van de Gogo te gebruiken, lukt alleen nog niet. Morgen zal ik daarmee aan de slag gaan en dan ook foto’s bij mijn vorige blog plaatsen)